Osmaniye Ortaokulu'na devam eden anlatıcı, kitap ve defter almak için "Arel Emmi"nin dükkanının önünün ana baba günü olduğunu belirtiyor. Arel Emmi'nin gerçek adının Arıel olduğu, ancak halk arasında ona "Arel Emmi" denildiğini ifade ediyor. Kendisinin ve ailesinin okuma yazma bilmediği, bu nedenle kitapları kendisinin almak zorunda olduğunu ifade eden anlatıcı, bir gün kaplama kağıdı almaya karar verdiğini ve anladığına göre fazla para harcıyormuş gibi hissettiğini dile getiriyor.
Arel Emmi'nin sempatik ve güler yüzlü bir adam olduğunu, herkesle şakalaştığını ve dostça bir kişiliğe sahip olduğunu aktaran anlatıcı, Arel Emmi'nin kendisini tanımadığını, ancak Osmaniye'de saygın bir yeri olduğunu söylüyor. Anlatıcı, borç ödeme esnasında yeterince para olmadığını fark ettiğinde utanç içinde kaldığını, ancak Arel Emmi'nin kendisine yardım ettiğini, borçlarını hediye olarak verdiğini ve hatta yanaklarından bir makas alarak ona bir nevi armağan verdiğini paylaşıyor.
Anlatıcı, Arel Emmi'nin fakir öğrencilere yardım ettiğini, onların sık sık dükkâna gelmediği zamanlarda ödeme yaptığını ve bir kitabı hediye ettiğini ifade ediyor. Bugün böyle içten ve cömert insanların kalmadığını belirten anlatıcı, Arel Emmi'yi rahmetle anıyor ve mekânının cennet olmasını diliyor.
Bu dokunaklı anı, Osmaniye'nin geçmişine ve şehirdeki yardımlaşma kültürüne ışık tutan özel bir hikaye olarak Osmaniye halkının kalbinde özel bir yer edinmiştir.
