Bayram sabahı, köy ve kasabalarda erken saatlerde başlayan kurban kesimleri, aileler arasında dayanışma ve paylaşmanın en güzel örneklerinden biri olarak görülürdü.
Eskiden kurban kesimleri genellikle evlerin bahçelerinde ya da köylerde özel olarak ayrılan alanlarda yapılırdı. Kasaplık işiyle uğraşan ustalar, ailelere yardımcı olur, bayramın manevi havası ve toplumsal birliktelik ön plandaydı.
Bayramın önemli geleneklerinden biri de kurban etinin ihtiyaç sahiplerine, komşulara ve akrabalarla paylaşılmasıydı. Büyükler, gençlere bayram namazından sonra “Bayramınız mübarek olsun” diyerek el öper, çocuklar da büyüklerinden bayram harçlığı almanın mutluluğunu yaşardı.
Osmaniye’nin köylerinde ve mahallelerinde kurban etleri, özellikle büyükçe kazanlarda hazırlanan yöresel yemeklerde değerlendirir; etli pilav, kebap ve çeşitli yöresel tatlar sofraları süslerdi.
Bugün de bu gelenekler yaşatılmaya çalışılsa da, teknolojinin ve modern yaşamın etkisiyle bazı uygulamalarda değişiklikler görülüyor. Ancak Osmaniyeliler için Kurban Bayramı, her zaman paylaşmanın, birlik ve beraberliğin simgesi olmaya devam ediyor.
