Henüz yolların, traktörlerin ve fabrikaların olmadığı dönemlerde, zeytinler eski değirmen taşlarında ezilir ve ahşap şırnalarda kadınlar tarafından sıkılarak "Ayak Yağı" elde edilirdi.
Bu taze ve lezzetli yağ, sıcak bazlamaya banılarak tüketilir ve köylüler tarafından ilaç olarak da kullanılırdı.
Eskiden Latmos (Beşparmak) Dağları'nda yaşayan köylüler, sıktıkları zeytinyağını satmak için eşeklere yükleyerek patika yollardan şehre taşırlardı.
Tulumun üzerindeki kıllar, fıstık çamı kozalaklarıyla sürtülerek deri kahverengiye dönene kadar işlenir ve ardından yağlar tulumlara doldurularak taşınır.
Buna rağmen, Aydın'ın zeytin ayak yağı geleneği hala yaşatılmaya çalışıyor. Bazı köylerde bu geleneksel üretim yöntemleri devam ettirilmeye çalışılıyor ve yerel halk, geçmişin tadını ve kültürünü korumaya gayret ediyor.
Eski zamanların kadınları artık dizlerindeki dermanı kaybetmiş olabilir, ancak bu gelenek unutulmamış, şehrin zengin zeytin mirasının bir parçası olarak hafızalarda yaşamaya devam ediyor.